„Wujaszek Wania” bez skreśleń. Słowo po słowie. Ivan Wyrypajew pozwala Autorowi, by przemówił sam w swoim imieniu. Od początku do końca, traktując tekst jak nienaruszalną partyturę, opowiada historię, która zdarzyła się w wiejskiej posiadłości Wojnickich, od przybycia do wyjazdu profesora Sieriebriakowa i jego pięknej żony Heleny.

Między słowami ukryta jest – drobiazgowo zbudowana – opowieść o epoce, która przeminęła, o ludziach, których już nie ma… Ale został język teatralny, który się nie wyczerpał, nie zestarzał. Czechow, ukazując powierzchnię życia, daje obraz głęboki i pełen namiętności. Obraz, który nie wymaga uwspółcześniania, by był współczesny.

Po spektaklu odbędzie się spotkanie z twórcami. Prowadzenie: Łukasz Drewniak i Wojciech Majcherek

Iwan Wyrypajew:
Chciałbym stworzyć piękny, nowoczesny spektakl kostiumowy, w którym dochodzi do spotkania widza z oryginalnym dziełem autora, co w dzisiejszej rzeczywistości teatralnej jest rzadkością. Spektakl barwny i wyrazisty, na którym widzowie będą mogli zachwycić się i poobcować
z klasycznym tekstem, prawdziwym dziełem sztuki. Tak powstanie nowoczesna opowieść
o prawdzie, miłości i duchowości we współczesnym świecie. Historia o zagubieniu, nieporozumieniach i poczuciu niespełnienia. Czechow stawia wciąż aktualne pytania
o rozczarowania dotyczące miłości, wyznawanych ideałów, wierności i wszelkiego rodzaju marzeń, które z biegiem czasu zmieniają się i nikną. Mam wrażenie, że podążanie za tradycją jest dziś największą awangardą.
Iwan Wyrypajew – jeden z najbardziej intrygujących twórców współczesnego teatru. Jego sztuki grane są prawie we wszystkich krajach Europy. Wielokrotnie nagradzany, laureat m.in. Paszportu Polityki „za przypomnienie polskiemu teatrowi, że sztuka sceniczna może również być poezją, za wiarę w siłę opowieści i żelazną konstrukcję tekstu”. Wyjątkowość twórczości Wyrypajewa polega na unikalnym połączeniu głębokich, duchowych tematów z pełną wdzięku narracją dostępną dla szerokiego grona widzów. Dramaty Wyrypajewa są zabawne, błyskotliwe i piękne. O jego twórczości krytycy piszą, że jest jak połączenie estetyki Quentina Tarantino i Andrieja Tarkowskiego, a teatralny świat okrzyknął go współczesnym Czechowem.
(materiały prasowe Teatru Polskiego w Warszawie)
„W Teatrze Polskim w Warszawie zdarzyło się coś ważnego. Iwan Wyrypajew dał głos, którego nie da się zlekceważyć. (…) Aktorzy tworzą zespół, trafiając idealnie w swoje tony. Jak w jazzie – ktoś podaje temat, ktoś go kontynuuje, ktoś wprowadza następny, każdy do każdego się dostraja.”
Jacek Wakar, Onet.pl

„Teatralne piękno jest nam serwowane jak morfina z kuferka doktora Astrowa. Widzowie mają się zrelaksować, bo przecież na co dzień są zaharowani niczym Wania w finałowej scenie. A bywa też, że nieszczęśliwi jak tytułowy bohater, Sonia, Astrow czy Helena. Cierpi nawet nieczuły na innych profesor Serebriakow. Andrzej Seweryn prezentuje postać z Moliera i Gogola – hipochondryka opatulonego trzema kocami. (…) Tylko od nas zależy, czy nie staniemy się ofiarami własnej niemocy – podpowiada Wyrypajew, który zrealizował swoje kolejne marzenie: stworzył stylową komedię, jakiej nie było w teatrze polskim od lat.”
Jacek Cieślak, Rzeczpospolita