Opowieść o uczniach szkoły powszechnej – Polakach i Żydach – z małego miasta na wschodzie Polski. Autor pokazuje ich losy począwszy od II RP, poprzez obie okupacje, PRL, aż po III RP. Jednocześnie przez cały czas przewija się w sztuce motyw lekcji w szkole, podczas których bohaterowie przyswajają sobie podstawowe prawdy z religii, polskiego, matematyki, geografii, biologii czy fizyki. Prawdy te w ich powikłanym życiu okazują się niezbyt przydatne. „Nasza klasa” jest metaforą Polski, opowiada o ludziach, którzy nie potrafiąc się przeciwstawić historii, dopuszczają się makabrycznych czynów. Sztuka stawia pytania o źródła antysemityzmu i o prawo do moralnej oceny postaw uczestników tamtych wydarzeń. Pokazuje też, że na przestrzeni lat rachunek krzywd pisany był ręką zarówno Polaków, jak i Żydów.