Podstawą do stworzenia spektaklu stały się sztuki i mowa noblowska Harolda Pintera oraz listy więźniów politycznych z białoruskich więzień. Głównym tematem jest zagadnienie przemocy istniejącej w rozmaitych przejawach – w rodzinie, instytucjach społecznych i stosunkach międzynarodowych. W spektaklu fikcja miesza się z rzeczywistością – obok wymyślonych postaci można rozpoznać rzeczywiste, znane z życia politycznego i społecznego, zaś refleksje dotyczące wydarzeń, które miały miejsce w Abu-Ghraib poprzedzają dokumentalne monologi więźniów politycznych. Sztuka ponadto zaczyna się i kończy poszukiwaniem odpowiedzi na pytania, które w mowie noblowskiej zawarł Pinter: W jaki sposób powstaje sztuka teatralna? Jak jest różnica pomiędzy prawdą w życiu i prawdą w sztuce? Czy artysta powinien być zaangażowany w politykę?
Białoruski Teatr Wolny został założony w marcu 2005 roku przez Nikolaia Khalezina i Natalie Koliadę, do których dołączył reżyser Vladimir Scherban. W kraju występują w podziemiu, starając się udzielić głosu zakazanym dramaturgom, wyszkolić młodych artystów w Fortinbras (podziemne centrum sztuki, założone w 2008), publikować współczesne białoruskie sztuki, a także pokazywać swoje prace w całej Europie. Artystycznym źródłem Teatru są doświadczenia i wiedza wszystkich jej członków. Wśród produkcji teatru znajdują się tytuły takie jak: „Generation Jeans”, „Strefa Ciszy” czy „Discover Love”, która dała początek artystycznej kampanii wspierającej Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko Wymuszonym Zaginięciom.