Teatr powstał w 1986 roku z inicjatywy kierownika artystycznego Wacława Sobaszka w podolsztyńskiej wsi Węgajty. Ma w repertuarze spektakle: „Historie Vincenza”, „Opowieści kanterberyjskie” i „Gospoda ku Wiecznemu Pokojowi”. Teatr od 1989 roku organizuje seminaria teatralne. Ich tematy: ekologia kultury, bliższe ojczyzny, ścieżki tradycji, w stronę tradycji żywej, okolice kolędowanie, rapsoidein – zszywanie pieśni. Od 1994 roku działa Schola Teatru Węgajty kierowana przez Wolfganga Niklausa. Schola realizuje projekt „Międzynarodowe spotkania: dramat i liturgia”.

– Są sobą – jakąś nową odmianą wagantów. Wnoszą ze sobą muzykę. Są znakomitymi wykonawcami, ale znowu tu nie chodzi o grę czy śpiew dla popisu czy poklasku. Chodzi o „zaczarowanie” przestrzeni, rozwibrowanie aktorów i widzów. Sięgają w tym celu do melodii i tekstów o prastarym nieraz rodowodzie, w które niczym w mity wpisane są doświadczenia i pamięć pokoleń (…). Przedstawienie ma swoje wątki fabularne. Pojawia się namiętna i „grzeszna” Maryna z „Doliny Issy”, wyłaniają się gawędy z Dzieła Vincenza o prawdziwym Żydzie, antychryście i o peroswiaszczennym metropolicie. W przywołanej rzeczywistości stykają się różne kultury, różne języki, różne tradycje, dialogują ze sobą, przenikają i łączą niczym dopływ jednej rzeki. Przenika się kultura z naturą, które zazwyczaj postrzegane są jako rzeczywistości przeciwstawne – Tadeusz Burzyński „Gazeta Robotnicza”