Teatr Scena Plastyczna Kul założył Leszek Mądzik w 1969 roku przy Teatrze Akademickim Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Rok później teatr zaprezentował pierwsze przedstawienie – „Ecce Homo”. Od trzeciego – „Wieczerza”, z przedstawień Leszka Mądzika znika słowo: „Dojrzewałem do milczenia, tak jak inni dochodzą do pełnej elokwencji”. „Kir” jest piętnastym spektaklem teatru.
„Nie wystarczy zatem powiedzieć, ze zwróciłem się ku milczeniu, gdyż przytłoczył mnie ponury i nieprawdziwy patos w czasach mego dzieciństwa oraz przeraził bełkot i równa tamtej nieprawości w czasach dalszych, choć niewątpliwie jest częścią tego, co mnie determinuje. Myślę jednak, że najważniejszym motywem moich kolejnych „redukcji” (słowo, aktor, konkret) w spektaklach, jest silne przekonanie, ze istnieją dziedziny rzeczywistości ludzkiej, które się kaleczy mówiąc o nich. Co więcej: utrzymuję, że istnieję odnośnie tych sfer właściwe środki wyrazu odkrywające ich prawdę. Jedna z teorii sztuki mówi, że bohaterowie opery chcąc oddawać adekwatne treści, które uosabiają, nie mogą wypowiadać słów, lecz muszą śpiewać. Podobnie rzeczywistość, które dotyczą przedstawienia Sceny Plastycznej, ujawnia się w swoistej dla siebie przestrzeni, budowanej ze światła, rytmu i nastroju. Jest to rzeczywistość najgłębiej ludzka. Na jej zawartość składają się pewne ostateczne namiętności i stany egzystencjalne, których człowiek nie jest zawsze świadom i z którymi rozum nie zawsze daje sobie radę” (Leszek Mądzik)