Długotrwała tymczasowość – takim terminem w socjologii określany jest stan, w którym Polacy migrujący zarobkowo za granicę trwają często przez długie lata. Decyzja o powrocie do kraju przesuwana jest wraz z kolejnymi wyznaczanymi sobie i osiąganymi celami. Nowy samochód, mieszkanie, dom, remont, studia dla dzieci, spłata kredytu. Potrzeby rosną a wraz z nimi wydatki. Pomimo tego, iż większość z naszych rodaków za granicą pracuje poniżej swoich kwalifikacji a odkładając na bok własne ambicje wykonują prace, których mieszkańcy danych krajów podejmować nie chcą, ich bilans zysków i strat wynikłych z emigracji wciąż nie pozwala im podjąć jednoznacznej decyzji o powrocie. Na pytanie „kiedy wrócisz?” padają odpowiedzi „nie wiem”, „jeszcze trochę”, „jeszcze nie teraz”, „zobaczymy”. Wynika to głównie z obawy o brak pracy, niskie zarobki, nadmierną biurokratyzację państwa, słabą opiekę socjalną. Coraz częściej spowodowane jest również względami ideologicznymi oraz nastrojami społecznymi panującymi w Polsce. I choć ich życie na obczyźnie nie jest usłane różami a drapieżny, bezwzględny, zachodni kapitalizm stawia wyzwania i nie daje taryfy ulgowej, decyzję o opuszczeniu kraju podejmuje wciąż wielu Polaków. Bez względu na wiek, wykształcenie czy status społeczny. Decyzje o powrocie, tudzież o osiedleniu się na obczyźnie na stałe, nie są jednak już tak oczywiste.

I tak oto płynie życie w zawieszeniu. Niektórzy sprowadzają rodziny, innym rodziny się rozpadają. Trwają jedną nogą tam – ale drugą wciąż są tu. Jaka jest współczesna emigracja? Kim są ludzie opuszczający nasz kraj w poszukiwaniu lepszego jutra? Za kogo się uważają? Jaki mają stosunek do kraju, w którym żyją a jaki do tego, z którego pochodzą? Czym jest dla nich życie z dala od Polski? Jak wygląda Polska widziana ich oczami? Co myślą o sobie i jak traktują siebie nawzajem? Jak sobie radzą i jakim problemom muszą stawiać czoła każdego dnia? O czym marzą? Do czego dążą?

„Punktem wyjścia jest dla nas tekst rumuńskiej dramatopisarki Gianiny Cărbunariu pt. „Kebab” opowiadający o losach trójki Rumunów mieszkających w Dublinie. Dramat ten wydał nam się na tyle uniwersalny i bliski naszym realiom, iż posłużył za bazę do opowiedzenia historii o zjawisku polskiej emigracji ekonomicznej XXI wieku. Wraz z dramaturgiem Szymonem Bogaczem, autorką scenografii Katarzyną Szuksztą, choreografką Katarzyną Kostrzewą oraz aktorami: Kornelią Angowską, Włodzimierzem Dyłą, Michałem Koselą oraz Piotrem Mokrzyckim, czerpiąc z własnych doświadczeń i obserwacji, opierając się na rozmowach z emigrantami oraz odnosząc się do polskich tradycji emigracyjnych, chcemy podjąć próbę zdefiniowania siebie samych w miejscach i czasach, w których przyszło nam żyć. Spróbujemy poszukać odpowiedzi na pytania: Co dla kogo oznacza dziś bycie Polakiem w zjednoczonej Europie? Jak okoliczności, w których się znajdujemy określają nasze pojęcie patriotyzmu? Czy, a jeśli tak, to gdzie przebiegają granice miłości do Ojczyzny? A także, co determinuje podejmowanie przez nas decyzje i dlaczego tak często są to pieniądze?”
Robert Zawadzki

Robert Zawadzki (ur.1980) – aktor, absolwent wrocławskiego Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Student Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku Zarządzanie dla Twórców Artystów i Animatorów Kultury. Współpracował z licznymi teatrami w kraju, m.in Laboratorium Dramatu w Warszawie, Sceną Prapremier InVitro w Lublinie, Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Legnicy, Bałtyckim Teatrem Dramatycznym w Koszalinie, Teatrem Na Woli w Warszawie, Teatrem Studio w Warszawie, Teatrem Polskim w Bielsku-Białej; Od dwóch lat związany z irlandzkim Teatrem Narodowym – Abbey Theatre w Dublinie. Laureat nagrody Fringe First na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Edynburgu (2013). Występował również gościnnie w londyńskim Soho Theatre, Traverse Theatre w Edynburgu oraz Liryc Theatre w Belfaście. Jako reżyser zadebiutował spektaklem „Zabawy na podwórku” zrealizowanym przy współpracy Stowarzyszenia „Kochanowski” oraz Teatru im. J. Kochanowskiego w Opolu (2012).