Woyzeck to ostatni, najwybitniejszy dramat napisany przez 23-letniego Georga Büchnera tuż przed jego śmiercią w 1836 roku. Dramat nieukończony, fragmentaryczny, a jednak działający jak bomba z opóźnionym zapłonem. Wydany niemal pół wieku po śmierci autora, a wystawiony po raz pierwszy dopiero w roku 1913, okazał się źródłem inspiracji dla kolejnych pokoleń – dla XIX-wiecznych naturalistów, ekspresjonistów z początków XX stulecia, dla Bertolta Brechta. W kolejnych epokach tekst sztuki wybrzmiewał na wskroś współcześnie.
O czym jest Woyzeck? O poniżeniu, miłości i zazdrości? O próbie wydostania się z klaustrofobicznej atmosfery – małego miasta, małego świata? O przemocy hierarchii, ubierającej się w szaty moralności i o uprzedmiotowiającej sile nauki? O tresurze społecznej wpisanej w ludzkie ciało? O wrażliwości graniczącej z obłędem? O płynnych granicach między człowieczeństwem a zwierzęcością, między wolnością i determinacją? O tym, „jak indywidualność dojrzewa do wolności”? O nieuniknionej rewolucji społecznej? O tym, co zwiastują kształty, w jakie układają się grzyby na ziemi?
Kim jest Woyzeck? Ofiarą zdrady i poniżenia? Nadwrażliwym wizjonerem, słyszącym głos natury i szum nadchodzącej apokalipsy? Nieświadomym zwiastunem ludowej rewolucji, która położy kres społecznej niesprawiedliwości? Czy tylko małomiasteczkowym głupkiem, przez poniżenie i zazdrość doprowadzonym do zbrodni? A może jednocześnie jest on alter ego samego autora, Buchnera?

Kameralny spektakl w reżyserii Macieja Gorczyńskiego – przygotowany z udziałem studentów i absolwentów Wydziału Teatru Tańca Akademii Sztuk Teatralnych w Bytomiu – wydobywa gęstą, cielesną i materialną tkankę tekstu, jednocześnie wyłamując się z tradycji realistyczno-naturalistycznych inscenizacji Woyzecka.

***

Maciej Gorczyński
Absolwent filozofii na Uniwersytecie Gdańskim i reżyserii na Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie. Zaczynał w trójmiejskim teatrze offowym, m.in. w Teatrze Stajnia Pegaza.
W latach 2008–2012 wspólnie z Alicją Mojko prowadził studencki Teatr Lustra Strona Druga. Jako aktor i śpiewak w latach 2011–2013 roku brał udział w międzynarodowym projekcie Song of Songs Sergieja Kovalevicha i Natalii Polovynki (Instytut Grotowskiego we Wrocławiu / Ośrodek Słowo i Głos we Lwowie / Ośrodek Hectar w Rosji). W latach 2006–2009 oraz od 2013 roku współpracownik Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Tam wyreżyserował 6 spektakli, w tym 3 autorskie przedstawienia w ramach projektu „Gardzienice: Generator nadziei”. Debiutował w 2014 roku w Teatrze im. L. Solskiego w Tarnowie spektaklem Lato 1910 na podstawie dramatu Z. Bojdy. Współpracował m.in. z Fundacją Szekspirowską, Teatrem Małym w Tychach oraz lubelską Czytelnią Dramatu.