Polsko-francuska reżyserka teatralna, tłumaczka. Na Konfrontacjach gościła dwukrotnie: ze spektaklem Henrietta Lacks z Nowego Teatru w 2017 oraz Ośrodek wypoczynkowy Komuny//Warszawa w 2018 roku. W czasie tegorocznej edycji zaprezentuje produkcję Koniec z Eddym z Teatru Studio w Warszawie.

Absolwentka literaturoznawstwa na Uniwersytecie Paryskim-Sorbonne, jaliczana jest do grona najzdolniejszych twórczyń młodego pokolenia we współczesnym polskim teatrze.

Pracuje we Francji i w Polsce. W 2001 roku założyła w Paryżu zespół La compagnie Gochka, z którym realizowała: „Gorzkie łzy Petry Von Kant”Rainera Wernera Fassbindera, „Wyspę niewolników” Pierre’a Marivaux i „Sextuor Banquet” Armanda Llamas. W Polsce reżyseruje od 2004 roku. Współpracowała z teatrami w Warszawie, Katowicach, Wrocławiu, Białymstoku, Bydgoszczy, Krakowie i Opolu, reżyserując m.in. „Zamianę” Paula Claudela, „Maestro” Jarosława Abramowa-Newerlego, „Jedną ręką” Joëla Pommerata, „Panią z Birmy”czy”Obcego” Alberta Camusa.

Na koncie ma także spektakle dla młodego widza. Uwspółcześniła baśniowego „Pinokia”, który w jej interpretacji przestał być grzecznym chłopcem. To outsider i buntownik pragnący wolności i niezależności. Spektakl z udziałem m.in. Magdaleny Cieleckiej i Macieja Stuhra wyreżyserowany w warszawskim Nowy Teatrze zebrał świetne recenzje i wymieniany był wśród najciekawszych spektakli 2014 roku. Podobnie przełamujący tabu śmierci „Kopciuszek” (2017) z krakowskiego Starego Teatru, spektakl o trudnych przeżyciach i tak potrzebnym dzieciom wsparciu dorosłych.

Dostrzeżony i nagrodzony przez krytyków teatralnych został także kolejny warszawski spektakl Anny Smolar : „Aktorzy żydowscy” z Teatru Żydowskiego. Zdobył nagrodę główną dla najlepszego spektaklu na 51. Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie i nagrodę aktorską na 56. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych.Przedstawienie zrealizowane zostało w formie mockumentu: aktorzy, występując pod własnymi nazwiskami, tworzą z nich jednocześnie nazwy postaci, bazują zarówno na własnym życiorysie, jak i na doświadczeniu kolegów i fikcyjnych zdarzeniach.

Kolejna ważna premiera w reżyserskim CV Smolar to „Dybuk”z bydgoskiego Teatru Polskiego, zderzający dramat Szymona Anskiego ze współczesnością. W 2016 roku „Henriettę Lacks” Smolar można było oglądać w warszawskim Centrum Nauki Kopernik. Tam opowiedziała historię słynnej bohaterki świata nauki – od której nazwiska spektakl wziął swój tytuł – i nieśmiertelnych komórek HeLa, które doprowadziły do przełomu w medycynie. Z kolei w kaliskim spektaklu (premiera w listopadzie 2016), inspirowanym książką Małgorzaty Halber „Najgorszy człowiek na świecie” reżyserka zmierzyła się z tabu kobiecego alkoholizmu.

W grudniu 2017 na niezależnej scenie Komuny Warszawa reżyserka zaprezentowała „Ośrodek wypoczynkowy”według tekstu Michała Buszewicza. Reżyserka razem z sześcioosobowym zespołem aktorskim na wczasach od odpowiedzialności, wolności wyboru, niezależności myślenia i empatii spytała widzów o sens protestów i aktywnej postawy obywatelskiej.

W marcu 2018 roku, w pięćdziesiątą rocznicę tragicznych wydarzeń Marca ‘68, premierę w warszawskim Teatrze Żydowskim miał spektakl „Kilka obcych słów po polsku”. Smolar podjęła w nim temat antysemickiej nagonki z perspektywy drugiego pokolenia – dzieci Żydów, którzy zmuszeni byli opuścić Polskę w 1968 roku.

Sezon 2018/19 artystka rozpoczęła premierą tanecznego „Thrillera”, nad którym pracowała w Nowym Teatrze razem z Pawłem Sakowiczem i Sonią Roszczuk. Spektakl przeznaczony był dla młodzieży od 13. roku życia i podejmował kwestie związane z cielesnością.

W kwietniu 2019 Smolar pokazała w Teatrze im. Osterwy w Lublinie „Kowbojów” na podstawie tekstu Buszewicza. Twórcy postanowili na Dzikim Zachodzie w westernowej konwencji umieścić… polską szkołę wraz z jej hierarchicznymi strukturami, pokazami siły, poczuciem zagrożenia i przemocą. Bazą i inspiracją do stworzenia spektaklu były warsztaty i odbywające się podczas nich rozmowy z lubelskimi nauczycielami.

Kolejny spektakl, a raczej postopera, w reżyserii Smolar, „Erazm”, premierowo pokazany został w warszawskim Nowym Teatrze w lipcu 2019 roku. Twórcy i twórczynie na tapet wzięli postać Erazma z Rotterdamu, renesansowego filozofa, jednego z ojców europejskiej myśli humanistycznej. W realizacji nie chodziło jednak bynajmniej o samozadowolenie i dumę z europejskich korzeni.

W październiku 2020 roku w warszawskim Teatrze Studio premierę miał spektakl „Koniec z Eddym” – adaptacja głośnej francuskiej powieści autorstwa Édouarda Louis opowiadającej o podziałach społecznych i cenie, którą przychodzi zapłacić za awans klasowy.