Zeina Daccache, reżyser teatralna specjalizująca się głównie w pracy z osobami straumatyzowanymi i na różne sposoby pokrzywdzonymi przez los, wywalczyła sobie możliwość pracy nad projektem stworzenia pierwszego libańskiego dramatu osadzonego w więzieniu – w okrytym złą sławą zakładzie karnym w Roumieh. Przez 15 miesięcy 45 więźniów – wśród nich także całkowici analfabeci – pracowali razem nad produkcją słynnego dramatu „Dwunastu gniewnych ludzi”, który na potrzeby Daccache i jej współpracowników zyskał nowy tytuł „Dwunastu gniewnych Libańczyków”. Dzięki twórczemu wyzwaniu, przed którym zostali postawieni więźniowie, widz obserwuje jak powoli przeistaczają się w omal profesjonalną, doskonale poprowadzoną trupę aktorską.

Z sesji teatroterapii, wywiadów z więźniami, momentów napięć i radości, interakcji zarówno z Daccache, jak i z publicznością z zewnątrz, przebija niezwykłe przesłanie nadziei, przebaczenia i zmiany. Podczas swojej przygody ze sztuką, „mordercy, dilerzy i gwałciciele” objawiają swoją dobroć oraz wiarę w sens i piękno życia.

Inspirująca i wymowna w swej szczerości opowieść o podróży więźniów w głąb siebie pokazuje skuteczność teatroterapii i jej pozytywne efekty na przykładzie najbardziej odrzuconych przez społeczeństwo jednostek.