Wstrząsający do bólu spektakl Marcina Libera, inspirowany książką nagrodzonej Paszportem „Polityki” Miry Marcinów. Opowiada o doświadczeniu śmierci bliskiej osoby, ale też o tym, jak z czasem zmienia się rozumienie dawnych zależności. Jest to tym bardziej fascynujące, że matka w tej relacji w niczym nie przypomina stereotypowego ideału, traktuje córkę bardziej jako partnerkę niż dziecko, ale w tym niepoprawnym układzie rodzi się niezwykle silna więź. Te nieoczywiste role matki i córki brawurowo zagrali Katarzyna Tlałka i Maja Pankiewicz.

 

Bajka o żałobie

Dawno, dawno temu za siedmioma grobami, za siedmioma latami,

za siedmioma żalami

Żyła sobie dziewczyna bez matki i bez paznokci, czyli dziewczynka

Disneya,

I chociaż w żałobie żyła, okropnie była szczęśliwa.

I chociaż sieroco żyła, okropnie była.

I chociaż bez matek żyła, okropnie.

I chociaż żyła okropnie.

I chociaż żyła.

Mira Marcinów

Marcin Liber – reżyser, scenograf, scenarzysta. Zaczynał jako aktor w poznańskim Teatrze Biuro Podróży, współpracował także z Teatrem Ósmego Dnia. Jeden z założycieli Teatru Usta Usta, debiutował jako reżyser w 2000 roku. Autor kilkudziesięciu spektakli, m.in. Śmierć człowieka-Wiewiórki (Teatr Usta Usta), tryptyk Sex, Drugs, and Rock’n’Roll, III Furie (Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy), Trash Story (Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze), Na Boga! (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu) czy Być jak Steve Jobs (Narodowy Stary Teatr w Krakowie). Jest inicjatorem Spring of death, multimedialnego projektu współtworzonego wraz z Pawłem Dobrowolskim i Krzysztofem Skoniecznym, zaprezentowanego w Teatrze Studio w Warszawie. Laureat wielu nagród, m.in. Lauru Konrada na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach.

 

Mira Marcinów – studiowała na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, na których obroniła doktorat z psychologii. Pracuje w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Publikowała m.in. w „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym” i francuskim piśmie o poezji „Orpheus”. Finalistka Nagrody Naukowej „Polityki” (2019) i laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów (2015). Wydała książki: Szaleństwo jako wybór (2012), Niezabliźniona rana Narcyza (2018, z Bartłomiejem Dobroczyńskim) oraz Historia polskiego szaleństwa (2018), za którą była nominowana do Poznańskiej Nagrody Literackiej. Za prozatorski debiut Bezmatek otrzymała Paszport „Polityki”, a także nominację do Nagrody Literackiej Nike, nagrody Odkrycia Empiku oraz nagrody O!Lśnienia. 

Prasa:

„Liber postanowił użyć w spektaklu mocnych kontrastów. Z zabawnych, dynamicznych scen, niczym z telewizyjnego show sprawnie przeskakuje do przygnębiających, gorzkich wyznań. Choć aktorki wyśmiewają śmierć, ale nie kpiąc z niej, to pod przykrywką śmiechu skrywają łzy. Ich relacja jest prawdziwa i wiarygodna. Pankiewicz fenomenalnie pokazuje, jak wygląda tęsknota za drugim człowiekiem, Tlałka – jak dać takiej osobie pocieszenie”.

Paulina Zięciak, DziennikTeatralny.pl