„Bracia Karamazow” to najsłynniejsza powieść Dostojewskiego, próbująca opisać debatę XIX-wiecznej rosyjskiej inteligencji. Problemy w niej postawione stały się pytaniami kolejnych pokoleń na całym świecie. Dlatego też Janusz Opryński w swoim spektaklu stara się zmierzyć rzeczywistość Dostojewskiego z twardą rzeczywistością dnia dzisiejszego, wskrzesza Braci Karamazow – jurodiwych, świętych, szaleńców, świętych idiotów, aby zmusili nas do odkrycia naszej duchowości. Skupia się na kluczowych scenach powieści – rozmowie przy koniaczku między ojcem i synami, istnieniu Boga, na buncie Iwana przeciwko stworzonemu światu, na dzieciach i ich cierpieniach oraz pojedynku Iwana ze Smierdiakowem i Diabłem. Znaczącą rolę odgrywają także postacie kobiece – Katia, Grusza i Liza, które w realizacji Provisorium wydają się kochać, bardziej niż mężczyzn, własną udrękę z nimi. Interpretacja głównych motywów „Braci Karamazow” Fiodora Dostojewskiego jest naznaczona rozumieniem Rosji Cezarego Wodzińskiego, który na okazję spektaklu przetłumaczył fragmenty powieści na nowo, zaś jego dwa dzieła „Święty Idiota” oraz „Trans, Dostojewski, Rosja czyli o filozofowaniu siekierą” stały się głównymi lekturami twórców podczas pracy. Teatr Provisorium jest jednym za najważniejszych teatrów wychodzących z nurtu kultury studenckiej w Polsce. Założony w 1971 od samego początku poszukiwał inspiracji w wybitnych tekstach polskiej i światowej literatury – Miłosza, Hłaski, Herlinga- Grudzińskiego, Gombrowicza, Dostojewskiego, Rilkego, Jerofiejewa. Od 1996 roku Provisorium współpracowało z Kompanią „Teatr”, razem realizując spektakle: „Koniec Wieku”, „Ferdydurke”, „Sceny z życia Mitteleuropy”, „Do piachu”, „Trans-Atlantyk” i „Homo Polonicus”. „Bracia Karamazow” są pierwszą po latach współpracy z Kompanią „Teatr” samodzielną realizacją Janusza Opryńskiego pod szyldem Teatru Provisorium.