• Scena grupowa. Po prawej stronie kadru na ławce siedzą dwie kobiety i mężczyzna. Patrzą się w prawą stronę kadru, gdzie widoczny jest jeden mężczyzna w wyskoku.
  • Trzy osoby oparte o szarą ścianę, widoczne od pasa w górę. Dwie osoby po lewej stronie wydają się mówić do mikrofonu, który trzyma jedna z nich. Po prawej młoda kobieta, z rękami złożonymi na piersi, patrzy na pozostałych.
  • Scena grupowa, dynamiczna, w całości oświetlona na niebiesko. Na białej podłodze, na przestrzeni sceny 7 osób. Dwie z nich w pozycji półsiedzącej na krawędzi przedniej sceny. W drugim planie po lewej kobieta w usztywnianej halce na krynolinie, podnosi ją dłońmi; po prawej kolejna kobieta klęczy, z głową odchyloną za siebie, obok niej biała figura siedzącego psa. W kolejnym planie dwóch mężczyzn w scenie walki-szermierki. Za nimi biała realnych rozmiarów figura konia, na którym na wpół leży kobieta w długiej sukni. W tle ekran powiela obraz widoczny na scenie.
  • Młoda kobieta trzyma w wyciągniętej nad siebie ręce białą czaszkę, w geście ze monologu Hamleta. Za nią duży ekran powiela obraz widoczny na scenie.
  • Scena grupowa. 7 osób stoi na białej podłodze, formując ustawieniem literę V. Wszyscy mają ręce uniesione na wysokość twarzy. W tle ekran z powielonym obrazem widocznym na scenie.

W naszym castingu siedem kończących aktorstwo w Akademii Teatralnej zmierzy się z tekstem, który każdy zna i którego większość osób na świecie nie wypowie ze sceny – z legendarnym Być albo nie być… z „Hamleta” Szekspira. Siedem osób stanie przed dylematem: Jak się dziś Wam zaprezentować? Z której strony dać się poznać? Przez kogo i jak być ocenionym? Dla kogo dziś grać?

To casting na temat autopromocji, konkurencyjności, pewności siebie, wzajemnego oceniania, wzajemnego wstrzymywania się od oceniania, dobrych i złych strategii feedbacku. To casting, jaki mógłby być.

Lajki, komisje, egzaminy, podania i wnioski, prośby i rozmowy o pracę – wszystkie te poważne i niepoważne sytuacje stanowią o naszym być albo nie być, czynią z nas loserów lub wygranych, wpływają na nasz los. Formuła castingu odsłania powszechny mechanizm rządzący naszym życiem: koło Fortuny się toczy i mieli nas po drodze. Casting to nasza szansa na pokazanie się z najlepszej lub najgorszej strony.

***

Mateusz Atman – ur. w 1985 roku; dramaturg; studiował wiedzę o teatrze, filologię polską oraz dziennikarstwo i komunikację społeczną w Poznaniu; asystował Oliverowi Frljićowi przy spektaklu „Nie-boska. Wyznanie”, Agacie Maszkiewicz przy „Błękitnie”; pracował też z Wiktorem Rubinem przy „Detroit” i Pawłem Wodzińskim przy „Samuelu Zborowskim”.

Agnieszka Jakimiak – dramatopisarka, dramaturżka i eseistka. Absolwentka MISH na Uniwersytecie Warszawskim i studentka dramaturgii na Wydziale Reżyserii krakowskiej PWST; recenzentka teatralna i filmowa, laureatka I miejsca w Konkursie o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka. Publikowała m.in. w „ResPublice”, „Dwutygodniku”, „Didaskaliach”, „Kinie”. Autorka opracowania dramaturgicznego i tekstów do spektakli w reżyserii Weroniki Szczawińskiej, współpracowała jako dramaturżka z Oliverem Frljiciem przy spektaklu „Nie-boska komedia. Szczątki” oraz „Nie-boska komedia. Wyznanie”.

***

Dla osób chętnych dostępna będzie aduodeskrypcja spektaklu.

Audiodeskrypcja – narracja opisująca, co dzieje się na scenie, w tym między innymi wykonywane czynności, mimikę, kostiumy, scenerię oraz zmiany scen.

UWAGA: Dla widzów, którzy chcą skorzystać z audiodeskrypcji dostępne będą odbiorniki. Ze względów higienicznych zachęcamy do przyniesienia własnych słuchawek.
Sprzęt do audiodeskrypcji dzięki uprzejmości Stowarzyszenia „Otwieracz”