Konfrontacje Teatralne

Chcemy położyć nacisk na rekonstrukcję i ukazanie mechanizmu przemiany postaci. Będziemy w ten sposób kontynuować i rozwijać odkrycia poczynione w ramach projektu artystyczno – badawczego „Dynamika Metamorfozy”, którego realizację rozpoczęliśmy w 2012 roku.
Przedmiotem naszych studiów jest nie badana nigdy wcześniej sekwencja ról granych przez trzech antycznych aktorów, którzy kreowali wszystkie postaci tragedii – z tego też względu na scenie nigdy nie pojawiają się więcej niż trzy postaci na raz (oczywiście nie licząc chóru).
Okazało się, że z algorytmu wejść i wyjść poszczególnych postaci, dla większości tragedii możliwa jest tylko jedna „wykonalna” kombinacja. Potwierdziły się nasze przypuszczenia, że porządek przemian jest nośnikiem znaczeń dla całej trylogii, decyduje o doborze środków aktorskich, a często bezpośrednio wpływa na zachowania sceniczne postaci.

Kolejne aktorskie wcielenia nadają nowe sensy przywoływanemu w tragedii mitowi, a łańcuch przemian spaja wszystkie grane przez jednego aktora postaci w jedną meta-postać. Jej kolejne wcielenia napędzają się nawzajem, często antycypują swoje pojawianie się na scenie, wciąż przypominając widzowi, że kto kryje się za maską. Następstwo granych postaci pozwala aktorowi stworzyć w poprzedniej miejsce na następną. Pozwala także w sytuacji cytowania na odezwanie się znanym już widzowi głosem cytowanej postaci, który nagle dotkliwie „nie zgadza się” z nową maską. Eurypides uświadamia swojego widza jak dalece można utożsamić się z cudzym losem, radością lub cierpieniem i zachęca do tego. To niezwykłe zawieranie się w sobie losów różnych ludzi dokonuje się według pewnych reguł. Odkrycie ich i zrozumienie poprzez praktykę aktorską jest przedmiotem tego projektu. Nawiązując do sposobu pracy antycznych aktorów, a także odpowiadając na zaistniałe okoliczności epidemiczne postanowiliśmy spróbować nowego sposobu pracy nad aktorskimi partyturami. Każdy z aktorów będzie pracował w odosobnieniu – do pierwszego i jedynego wspólnego spotkania dojdzie w trakcie premiery.

Pracujący w odosobnieniu aktorzy, najczęściej zamknięci w swoich domach, siłą rzeczy zmuszeni zostali do położenia największego nacisku na interpretację tekstu i postaciowanie, ale także na zrozumienie mechanizmu przemian. Konieczność pozostawienia miejsca dla partnera, przewidzenia jego obecności w swoim działaniu, których skuteczność zweryfikowana zostanie dopiero w dniu premiery, na oczach widzów – pozwolą nam głębiej zrozumieć warsztat antycznego aktora. Dzięki użyciu technologii 360’ odbiorca doświadczenia zaproszony jest do aktywnego udziału w spektaklu, do rozglądania się po scenie. Akustycznie wciąż znajduje się w sercu akcji, a dzięki kamerom dookolnym może sam decydować za którym aktorem podąża wzrokiem, kogo w danym momencie obserwuje. Ten rodzaj zaangażowania widza w spektakl powoduje wytworzenie się zupełnie nowej formy odbioru, która paradoksalnie przybliża nas do antycznych poprzedników.

Liczymy na to, że – podobnie jak dotychczas – w działaniach neTTheatre— Teatru w Sieci Powiązań, wywodzącego się z CHOREI – pierwszego na świecie teatru internetowego, uda nam się zaprosić do teatru zupełnie nowego widza.

Zapisy na spektakl ruszą 15.10 o godz. 12:00 poprzez ten formularz
Ilość miejsc ograniczona.

Podziękowania dla Galerii Labirynt.

Projekt zrealizowany w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w Sieci.

Podziękowania dla Muzeum – Zespołu Synagogalnego we Włodawie, realizatora projektu Kino „Zachęta”.

Kino „Zachęta” jest projektem realizowanym przez Muzeum – Zespół Synagogalny we
Włodawie i stanowi największe, edukacyjne kino wirtualnej rzeczywistości w Polsce.
Prezentowane w nim seanse wprowadzają widzów w świat tradycji oraz historii Polesia
Zachodniego. W repertuarze można zobaczyć produkcje w całości realizowane przez
włodawskie muzeum, natomiast aranżacja sali Kina „Zachęta” jak i jego nazwa nawiązuje do
historycznego, przedwojennego kina znajdującego się niegdyś we Włodawie.