Głównym bohaterem spektaklu jest do dziś kontrowersyjna postać Knuta Hamsuna, norweskiego pisarza, powszechnie szanowanego noblisty, który podczas II wojny światowej poparł hitlerowski reżim. Mimo prób wyjaśnień został oskarżony o kolaborację, aresztowany i zamknięty w klinice psychiatrycznej w Vindern. Palono jego książki, skonfiskowano majątek, a on sam podlegał publicznemu ostracyzmowi. W jego rodzimej Norwegii do dziś budzi sprzeczne emocje – dla jednych pozostając największym narodowym pisarzem, dla innych zdrajcą i kolaborantem, którego należy się wstydzić. W spektaklu widzimy Hamsuna w szpitalu psychiatrycznym jako starego i wyczerpanego człowieka. Prowadzone tam przesłuchanie przed specjalną komisją ma na celu ustalenie stopnia jego winy oraz świadomości tego, jaki rezonans społeczny wywołała jego postawa. Poniekąd w ten sposób pisarz dostaje szansę obrony własnej osoby wobec zarzutu zdrady i kolaboracji. Poddawany jednak rozlicznym zabiegom medycznym zaczyna widzieć postaci, które sam stworzył pół wieku wcześniej w swoich książkach. Wytwory jego wyobraźni zaczynają mieszać się ze wspomnieniami z młodości, tęsknotami, ale także z treścią oskarżeń, przesłuchaniami sądowymi, noblowskim przemówieniem i kompromitującym pośmiertnym wspomnieniem poświęconym Hitlerowi. W spektaklu zostały wykorzystane fragmenty powieści „Na zarośniętych ścieżkach”, „Głodu” oraz motywy z „Mamuta” Tankreda Dorsta.

Teatr Centralny powstał w Lublinie w 2008 roku. Jego założeniem jest stworzenie możliwości i regularna prezentacja dokonań artystycznych twórców związanych z Centrum Kultury w Lublinie, które było inicjatorem projektu. Scena Teatru Centralnego łączy działalność Teatru Provisorium i Kompanii „Teatr”, Lubelskiego Teatru Tańca, Teatru Maat Projekt, Sceny Prapremier InVitro i neTTheatre.