• Grupa ludzi w dynamicznej scenie, wszyscy stoją w płytkiej wodzie. Dwóch mężczyzn po prawej, przytulają się. Kobieta na środku biegnie, rozbryzguję wodę, ma uniesioną w dłoni brązową torbę, rozwiane włosy, krzyczy.
  • – Czarno-białe zdjęcie. Częściowo niewidoczna sylwetka osoby, pochylonej do ziemi. Nad ziemią unoszą się kłęby gęstego białego dymu.
  • – Dwóch mężczyzn w dynamicznej scenie. Obejmują się, całują, jeden z nich ma nogi podniesione ponad otaczającą ich wodę. Pada deszcz. W tyle liście palmowe oświetlone na różowo.

Paryż, wigilijna noc, przypadkowe spotkanie, które odciska się tragicznym piętnem na życiu głównego bohatera. Marciniak sprawnie przenosi widza w tę rzeczywistość i – jak zwykle w swoich spektaklach – zabiera do świata ludzkich emocji i nieprostych historii, które zmuszają, by poddać refleksji obszary rzeczywistości poza stereotypowym oglądem. Wstrząsająca historia zawarta w tym przedstawieniu stawia pytania o banalność i przypadkowość przemocy oraz o to jak buduje się w nas obraz innych ludzi.

Spektakl stworzony przez znaną reżyserkę Ewelinę Marciniak – laureatkę Paszportów „Polityki” i innych prestiżowych nagród teatralnych.

Spektakl jest polską prapremierą inscenizacji książki Édouarda Louisa – gwiazdy młodego pokolenia francuskich pisarzy, jednego z najpoczytniejszych autorów nad Sekwaną.

 

Ewelina Marciniak – ukończyła europeistykę i dramatologię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Od debiutu w 2008 r. jest zaliczana do grona najważniejszych twórców współczesnego teatru polskiego. Współpracowała z najważniejszymi polskimi teatrami, otrzymała wiele nagród za swoją pracę teatralną, m.in. Paszport „Polityki” w 2015 oraz prestiżową niemiecką nagrodę teatralną Der Faust w 2020. Do jej najważniejszych spektakli należą m.in.: Amatorki E. Jelinek (Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Śmierć i dziewczyna (Teatr Polski we Wrocławiu), Morfina S. Twardocha (Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego w Katowicach) i Księgi Jakubowe O. Tokarczuk (Teatr Powszechny im. Z. Hübnera w Warszawie). Od 2016 r. pracuje także w Niemczech, gdzie wyreżyserowała m.in. Sen nocy letniej oraz Króla S. Twardocha w Hamburgu. Spektakle spotkały się z pozytywnym przyjęciem niemieckiej prasy teatralnej.

 

Édouard Louis – właściwie Eddy Bellegueule, pochodzi z północnej Francji. Jego pierwsza autobiograficzna powieść Koniec z Eddym odniosła niebywały sukces – autor w wieku 22 lat otrzymał pierwszą w życiu nominację do Nagrody Goncourtów, jednej z najbardziej prestiżowych nagród literackich na świecie. Debiutancka powieść sprzedała się we Francji w nakładzie ponad 300 tysięcy egzemplarzy i została opublikowana za granicą w 25 językach.

Od tego czasu Louis napisał dwie kolejne osnute na faktach powieści: wydaną we Francji w 2016 r. Historię przemocy i najnowszą Kto zabił mojego ojca

 

Prasa:

„W Historii przemocy Eweliny Marciniak woda tworzy imponującą wizualnie metaforę traumy Édourda – czegoś, co jest wszędzie i nieprzerwanie, przed czym nie sposób się schować, zmieniając jedynie współrzędne.

Monika Krawczak, „Dwutygodnik”

„Wyreżyserowana przez Ewelinę Marciniak […] Historia przemocy to spektakl zaskakujący, przejmujący i ważny; widowiskowy, a równocześnie wysmakowany i stonowany wizualnie. Z perspektywy zaścianka polskiej świadomości – gdzie przynależy się ze względu na fałszywe uprzedzenia, a nie miejsce pochodzenia czy zamieszkania – prowokacyjny”.

Piotr Dobrowolski, teatralny.pl

„I o tym jest przede wszystkim ten spektakl: o tym, jak łatwo można zostać pozbawionym własnej historii i wywłaszczonym ze swojego cierpienia. […] To dowód na to, że można grać psychologicznie, nie ocierając się o żenadę – być autentycznym i emocjonalnym, ale nie ckliwym. Jest w grze Nerlewskiego ból, który dotyka, ale nie szantażuje”.

Marcelina Obarska, culture.pl