„Hymn do miłości” na orkiestrę, chór pluszaków i innych to spektakl o Europie, która zwiera szyki. Kolejne narody podnoszą okrzyk: Oddajcie nam nasz kraj! A Polacy gorliwie stają w tym chórze. To spektakl o tym, że każdy naród lubi zapominać. A ludzie-bomby są już tak wkurzeni, że wybuchają. W ten sposób wszystko się powtarza. Więc specjalnie dla nas chór zaśpiewa Piosenkę o Zapominalskim Narodzie:

PRAWDA jest taka, że ten NARÓD pozwolił na to, by to się stało. Żeby umarły te niektóre, te wybrane dzieci, choć przecież to nie były jego dzieci, dzieci tego narodu. Ok. Więc w porządku. I w ogóle to nie był TEN kraj, tylko TAMTEN: NIEMCY. I o tym nic nie wiemy. Tego nie wiedzieliśmy. Pewne fakty zostały dopasowane do potrzeb fabuły. I ponieważ na własność mamy od niedawna ten kraj i ten naród, więc walczymy, walczymy, żeby to był NASZ kraj, nasza POLSKA, wyłącznie NASZA, NASZA WŁASNA.

Więc teraz też nie możemy sobie pozwolić przyjąć tych Uciekających. Ach, nie możemy sobie pozwolić. Mamy dużo miejsca, ale nie wystarczająco dużo. Nic już nie wciśniemy. Kochajmy ich na ich własnej ziemi i w ogóle niech najpierw pomogą ci, co zawinili. A w dodatku wszyscy dostaliby nasze promocje na smartfony i wszystkie przeceny na wyprzedażach.
A My Polacy tak mamy…
GOŚĆ W DOM – BÓG W DOM
… lubimy niskie ceny!

„Hymn do miłości” to majstersztyk. Precyzja i energia, dynamizm i rytmiczna perfekcja. Kunsztowna muzyczna aranżacja młodej kompozytorki Teoniki Rożynek wznosi sprawdzoną chórową formę na jeszcze wyższy poziom
Witold Mrozek, „Gazeta Wyborcza”

Tekst – i to, co się wydarza na scenie, uderza z mocą o wiele większą, niż się można spodziewać, przynosząc – jakkolwiek patetycznie to brzmi – krzyk o Zagładzie. (…) Efekt pracy Górnickiej jest tym razem nie po prostu zaskakujący i odkrywczy, do czego przywykliśmy, a wstrząsający. I nie jest to ocena przesadzona. Żołniersko-matematyczna precyzja, z jaką autorka w obrębie kreowanej fonosfery odmierza pamięć o Holokauście, wbija w fotel. Tu nie ma miejsca na niedopowiedzenie albo nadinterpretację. Górnicka wprost mówi o przyzwoleniu i współodpowiedzialności Polaków za Holokaust. (…) Dzięki wypowiedziom [Breivika] wiemy, w jakim kierunku prowadzi nas reżyserka: zbrodni unieruchomionych w pamięci sankcją władzy zdystansowanego oglądu, które można, jak film, przewinąć i pominąć lub wymazać. A patrzeć na ludzką tragedię, obcować z nią z pozycji widza, odżegnywać się od działania to znaczy być współodpowiedzialnym i przyzwalać na zło, konstatuje Górnicka.
Patryk Czaplicki, „Didaskalia”

KONCEPT, REŻYSERIA, TEKST LIBRETTA

Marta Górnicka

MUZYKA

Teoniki Rożynek

CHOREOGRAFIA

Anna Godowska

DRAMATURGIA

Agata Adamiecka

SCENOGRAFIA

Robert Rumas

KOSTIUMY

Anna Maria Karczmarska

LALKI

Konrad Czarkowski (Kony Puppets)

REŻYSERIA ŚWIATEŁ

Artur Sienicki

PRODUKCJA

Izabela Dobrowolska, Agnieszka Różyńska

ASYSTENT REŻYSERKI

Arnold Prządka

ASYSTENTKA CHOREOGRAFKI

Anna Krysiak

ASYSTENTURA I KONSULTACJA MUZYCZNA

Joanna Piech-Sławecka

ASYSTENTKA KOSTIUMOGRAFKI

Agnieszka Majkutewicz

KIEROWNIK PRODUKCJI

Andrzej Szwaczyk

INSPICJENT

Magdalena Matusewicz

OBSADA

Sylwia Achu, Pamela Adamik, Anna Andrzejewska, Maria Chleboś, Konrad Cichoń, Piotr B. Dąbrowski, Tymon Dąbrowski, Maciej Dużyński, Anna Gierczyńska, Paula Głowacka, Maria Haile, Wojciech Jaworski, Borys Jaźnicki, Katarzyna Jaźnicka, Ewa Konstanciak, Irena Lipczyńska, Kamila Michalska, Izabela Ostolska, Filip P. Rutkowski, Michał Sierosławski, Ewa Sołtysiak, Ewa Szumska, Krystyna Lama Szydłowska, Kornelia Trawkowska, Anastazja Żak

KOPRODUCENCI

Fundacja Chór Kobiet, Teatr Polski w Poznaniu, Ringlokschuppen Ruhr, Maxim Gorki Theater

PARTNERZY

Goethe-Institut, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Projekt współfinansuje m.st. Warszawa oraz Kunststiftung NRW

PREMIERA

21 stycznia 2017 r.