„Skoro miarą wielkości artysty jest siła i sugestywność stworzonych przez niego mitów, to Andrzej Majewski jest wielkim artystą. Dwa są podstawowe tematy sztuki Majewskiego: świat i teatr. (…) Najsłynniejszy współczesny scenograf nie zdradza teatru, gdy maluje swoje obrazy. Świat jest sceną, totus mundus agit histrionem: wszyscy jesteśmy aktorami.” – pisał najwybitniejszy znawca sztuki Andrzeja Majewskiego, ks. Janusz Pasierb.
Świat i teatr, jego blichtr i nieuchronna degradacja wyznaczają zasadnicze tropy sztuki Andrzeja Majewskiego utrwalonej na płótnie, zrealizowanej w teatralnych wizjach.
Dominantę aranżacji przestrzennej wystawy stanowi monumentalny tryptyk malarski „Sąd Ostateczny” oraz trzy obrazy – wizje sceniczne z „Pasji” do muzyki Krzysztofa Pendereckiego, przetransponowane językiem malarskim na przestrzeń sceny w niezwykle głośnym spektaklu autorskim, zrealizowanym w Teatrze Wielkim w Warszawie w roku 1979, a na potrzeby wystawy powiększone do wymiarów horyzontów teatralnych.
Kostiumy do „Czarnej maski” i „Diabłów z Loudun”, znaczące cykle obrazów z płótnem „Villa dei misteri”, uznanym przez krytykę za początek drogi malarskiej, projekty scenograficzne od głośnych premier realizowanych na czołowych scenach dramatycznych i operowych – dopełniają wizji Andrzeja Majewskiego, w którym temat sacrum zajmuje miejsce przewodnie. Wystawa zrealizowana została przez Centrum Scenografii Polskiej Muzeum Śląskiego w Katowicach ze zbiorów Galerii Autorskiej Andrzeja Majewskiego, ofiarowanej Centrum Scenografii, obrazów z kolekcji Autora, eksponatów i kostiumów udostępnionych przez Operę Narodową, Teatr Narodowy i Muzeum Teatralne w Warszawie.