Punktem wyjścia do najnowszej choreografii Tomasza Bazana było greckie pojęcie hezychia – odwołujące się do oczyszczenia, spokoju ducha, bezruchu, ciszy i w konsekwencji do niedostępności zmysłów dla świata zewnętrznego. Jej powstanie poprzedza spotkanie z Honzu Takamoru w Berlinie, gdzie artyści przez kilkanaście dni improwizowali na ulicach miasta tworząc zarys choreografii. Dzięki obserwacji tego, co się w nich rodziło pod wpływem zewnętrznych, miejskich bodźców jak i ich własnych odczuć, powstał zespół sekwencji ruchowych, zaadoptowanych później przez Bazana, poruszających zagadnienia pustki i poszukiwania tożsamości. Duży wpływ na powstanie spektaklu miała także postać Alvarez Ortegi, argentyńskiej tancerki, owładniętej obsesją ślepoty, która świadomie zrezygnowała z używania wzroku podczas występów na scenie oraz w życiu. Zginęła śmiercią tragiczną potrącona przez samochód. Nawiązując do jej postaci spektakl podejmuje także dyskurs z poczuciem osamotnienia, lęku przed ciemnością i samotnością.

Tomasz Bazan jest tancerzem, reżyserem i choreografem. Od roku 2004 prowadzi własny, niezależny Teatr Maat Projekt realizujący swój program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych (z siedzibą w Centrum Kultury w Lublinie). Jest także twórcą i dyrektorem artystycznym artystyczny Międzynarodowego Maat Festival. Szeroko pojmowanego tańca uczył się u wielu znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki, min: Nam Bui Ngoc, Jurij Pstrowski, Witolda Jurewicza, Moniki Tachman, Shizamitu Tienn, Łukasza Maziarczyka, Gabriell Daris, Atsushi Takenouchi, Sylwii Hanff. Od lat zgłębia style wschodnich sztuk walki, specjalizuje się w stylu Lang oraz Vietnam Dao. Rezydent Art Stations Kulczyk Foundation (2008).