Znaczenie etymologiczne – „miasto pokoju”. Jeruzalem – miasto rozwijające się w cieniu swej monumentalnej architektury. Targana sprzecznymi interesami przystań dla trzech wielkich religii. Zbyt często koncentrujące na sobie uwagę całego świata. Źródło i cel. Izraelczycy podporządkowani strachowi przed atakiem. Palestyńczycy skazani na życie obywateli drugiej kategorii. Oto tło codziennego życia metropolii: dyskoteki, bary, targowiska, postępujące budowle, artyści, imprezy, itp. Tutaj, w centrum Jerozolimy, zbiegają się wszystkie linie uskoku; to tu przebiegają linie konfliktu zbrojnego (w oryginale gra słów sugerująca „fault line” – linia uskok oraz „fault line war” – konflikt zbrojny o podłożu, na przykład, etnicznym lub religijnym).

„Jerusalem [#1”], pierwsze przedstawienie grupy „Berlin” z 2003 roku, to portret miasta w trzech odsłonach. Krajobraz miejski Wschodu i Zachodu, droga na Kalwarię, świętowanie przy Ścianie Płaczu, Jumu’ah – Piątkowa Modlitwa w meczecie, mur bezpieczeństwa, próba palestyńskich kobziarzy, obóz dla uchodźców w Szuafat, punkty kontrolne, taniec moonwalk w wydaniu ortodoksyjnym.

Niestety, przedstawienie nie uległo przedawnieniu. Proces pokojowy nie przyspieszył ani odrobinę, a po drodze ujawniły się nowe podziały. Jerozolima, miejsce święte dla trzech wielkich tradycji religijnych (dla Muzułmanów, Żydów i Chrześcijan) jest rozedrganym, nieprzewidywalnym organizmem, którego nikt nie jest w stanie uspokoić. Mimo zmiany politycznych liderów, powstania muru bezpieczeństwa, który w 2003 roku był jeszcze w budowie, zwycięstwa Hamasu w wyborach, co przyniosło zmiany w polityce wewnętrznej Palestyny, najgłośniejszego protestu Izraelczyków przeciwko obecnej polityce, który przeszedł bez echa, prośby prezydenta Palestyny, Mahmud Abbas, Organizację Narodów Zjednoczonych o oficjalne uznanie jego kraju za niezależne państwo, itp., konflikt nie ustaje.

W roku 2013, dokładnie dziesięć lat po realizacji zdjęć do pierwszego przedstawienia „Jerozolima”, „Berlin” ponownie odwiedził święte miasto. Artyści Skontaktowali się z ówczesnymi rozmówcami, zestawili obrazy, ponownie przystąpili do dyskusji. Fascynująca opowieść o tym przedziwnym, zachwycającym i zarazem odpychającym mieście, w którym co drugiego turystę dotyka szaleństwo.

Berlin

Każde z przedstawień „Berlina” zaczyna się w którymś z miast lub rejonów naszej planety. Metodę pracy charakteryzuje podejście dokumentacyjne oraz interdyscyplinarność. Skupiając się na poszukiwaniach w obrębie konkretnego problemu, w każdym projekcie używamy innych środków przekazu, adekwatnych do jego treści.

Bart Baele i Yves Degryse założyli „Berlin” w 2003 razem z Caroline Rochlitz. Cykl „Holocen” (holocen to era geologiczna, w której żyjemy) otworzyły przedstawienia „Jerozolima”, „Iqualit”, „Bonanza” oraz „Moskwa”. Po kilku latach „Berlin” rozpoczął pracę nad realizacją nowego cyklu zatytułowanego „Horror Vacui” (Lęk przed pustką). Trzy z jego odsłon stanowią „Tagfish”, „Land’s End” oraz “Perhaps All The Dragons”.

„Berlin” kontynuuje prace w ramach obu cykli jednocześnie. Nie mają one zdefiniowanej liczby projektów, jednak cykl „Holocen” zakończy się w Berlinie realizacją projektu fabularno-dokumentalnego prezentującego różnych mieszkańców prezentowanych w nim wcześniej miast.