„Kantor Downtown” to projekt Teatru Polskiego w Bydgoszczy zrealizowany w stulecie urodzin Tadeusza Kantora, trzydzieści sześć lat po pierwszym pokazie „Umarłej klasy” w teatrze La MaMa w Nowym Jorku. Spektakl został zainspirowany postaciami Tadeusza Kantora, Ellen Stewart – legendarnej dyrektorki teatru LaMaMa oraz amerykańskich artystów, którzy tworzyli nowojorską scenę awangardową lat 70. i 80. Zrodzony z potrzeby odświeżenia pamięci i odnowienia „rituals of Rented Island” – jak filmowiec i performer, Jack Smith, nazwał dolny Manhattan, gdzie rozkwitała sztuka undergroundowa. Zależało nam na tym, by pokazać, że kontrkultura jest wspólnym dziedzictwem ponad granicami kontynentów, a powracanie do awangardy sprzed lat jest konieczne dla budowania alternatyw we współczesnej kulturze i w publicznym dyskursie. Postać Tadeusza Kantora – prawdziwie modernistycznego twórcy – wpisana tu zostaje w barwną, anarchizującą, wywrotową, queerową, feministyczną tradycję artystyczną nowojorskiego Downtown. Spektakl ma na celu spojrzenie na Kantora inaczej niż dotąd – ma przedstawić go jako artystę w realnym i wirtualnym dialogu z innymi twórcami. Ma służyć krytycznej (choć też nostalgicznej) refleksji nad historią polskiej i amerykańskiej awangardy. Odwołując się do ikonicznego obrazu z „Umarłej klasy” – sali szkolnej, w której zasiadają manekiny, postacie zamieszkujące pamięć, cienie tych, co odeszli – twórcy przywołują i zatrzymują w kadrze odchodzący nieuchronnie w przeszłość świat awangardowego performansu i eksperymentalnego teatru, świadomi jednocześnie jak bardzo ten świat, jego język, estetyka i polityka są dziś potrzebne współczesnemu teatrowi.
Joanna Krakowska

KANTOR

Teatr-hybryda. Fascynująca. (Theodora Skipitares)

Żadnych partykularyzmów. Brał to, co lokalne i zamieniał w uniwersalne. (Ozzie Rodriguez)

Kantor? Teatr o Holokauście. (Lee Breuer)

Kantor? To był clown. (Lola Pashalinski)

Miał coś wspólnego z Butoh. (Linda Chapman)

Przerażał mnie śmiertelnie. (George Ferencz)

Umarła klasa? O ludziach pozbawionych wpływu. Wszędzie, zawsze. (Jill Godmilow)

Co łączy Kantora i Jacka Smitha? Każdy z nich stworzył własną kosmologię. (Penny Arcade)

DOWNTOWN

Cała energia ma iść na walkę z systemem. To moje stanowisko. (Lee Breuer)

Nie ma teatru, który nie byłby polityczny. (Ellie Covan)

Trudno zajmować się sztuką, jak nie stać cię na czynsz. (Theodora Skipitares)

Zasada jest oczywista: sztuka jest towarem, a towar nie jest sztuką. (Penny Arcade)

Awangarda? To noże i marihuana. (Lola Pashalinski)

Cokolwiek robiliśmy, zawsze łamaliśmy jakieś prawo. (Ozzie Rodriguez)

 

WSPÓŁPRACA VIDEO
Mikołaj Walenczykowski

INSPICJENTKA
Hanna Gruszczyńska

FESTIWALE
Boska Komedia Kraków (2015, pokaz towarzyszący), BITEF Festival, Belgrade International Theater Festival (2016), International Theatre Festival Divadelná Nitra (2016)