Mabel – gospodyni domowa i matka – mieszka w Los Angeles. Uwielbia swojego męża Nicka i rozpaczliwie chce go zadowolić. Jej coraz dziwniejsze zachowania wywołują jednak w mężczyźnie niepokój. Nick kocha żonę, ale gdy sytuacja go przerasta, postanawia umieścić ją w szpitalu psychiatrycznym. Kiedy po sześciu miesiącach kobieta wraca do domu, wieczór przeradza się dla wszystkich domowników w emocjonalną katastrofę.

Film otrzymał dwie nominacje do Oscara: dla najlepszej aktorki i najlepszego reżysera. W 1990 roku został – jako jeden z dziesięciu pierwszych filmów – wprowadzony do Narodowego Rejestru Filmowego
Stanów Zjednoczonych, na którego liście znajdują się działa o wyjątkowym „kulturowym, historycznym lub estetycznym” znaczeniu. Ku zaskoczeniu samego Cassavetesa, film uznany został za swego rodzaju manifest przedstawiający sytuację amerykańskich kobiet.

Motywy ze scenariusza tego filmu stały się inspiracją spektaklu Mai Kleczewskiej Pod presją, który można zobaczyć