„Makbet” w reżyserii Leszka Mądzika to druga w powojennej historii lubelskiego teatru inscenizacja tego jednego z najbardziej popularnych dramatów Williama Szekspira. Wydarzenie o tyle szczególne, że wynikające ze współpracy zespołu teatru dramatycznego, najczęściej opierającego się na słowie i grze aktora, z twórcą Sceny Plastycznej KUL, dla którego warstwa wizualna odgrywa największe znaczenie, zaś aktor, pozbawiony ludzkiej indywidualności, jest tylko elementem obrazu, nośnikiem ruchu. W „Makbecie” Mądzika tekst został radykalnie skrócony, na pierwszy plan wychodzą elementy plastyczne spektaklu – to właśnie światło, cienie i kolory wydobywają z postaci ich największe namiętności – zazdrość, żądzę władzy, miłość, strach i szaleństwo. Uwikłani w pasmo pozornych szczęść i prawdziwych nieszczęść szekspirowscy bohaterowie, zanurzeni zostali w ascetycznej, mrocznej przestrzeni, z której wydobywają ich tylko pojedyncze smugi światła. Czerń i czerwień zaś stają się symbolami krwawej i bolesnej otchłani, w jaką popycha ich żądza władzy.

Teatr im. Juliusza Osterwy jest jedynym w Lublinie teatrem dramatycznym i repertuarowym. Od 1886 roku, kiedy miało miejsce jego uroczyste otwarcie, wielokrotnie zmieniał nazwę, kierownictwo, zespół aktorski i swój język artystyczny. Wiele wydarzeń z historii tej sceny na trwałe wpisało się do historii polskiego teatru. Występowali tu i tworzyli najwybitniejsi polscy artyści, powstawały tu wybitne i znaczące spektakle. Obecnie w swoim repertuarze oprócz adaptacji wielu klasycznych dzieł polskich i zagranicznych autorów, teatr posiada także adaptacje współczesnych dramaturgów (m.in. „Rock 'n’ Roll” Toma Stopparda czy „Sarmacji” Pawła Huelle).