„W tej bezpretensjonalnej komedii nieustannie przenikają się plany czasowe – na sytuacje komedii Bielawskiego („Natręci”) nałożył Hemar podwójny teatralny nawias, wykorzystując nie tylko schemat konstrukcyjny sztuki, ale i okoliczności jej wystawienia. Talia, muza komedii, która u Bielawskiego wygłasza pean ku czci króla, u Hemara także wspomni króla, ale jednocześnie przywoła wielki teatr romantyczny, Zapolską, międzywojenne teatrzyki i … Sławomira Mrożka
Hemar bez ograniczeń wprowadza aluzje i cytaty, dowcipy językowe i sytuacyjne, które nabierają szczególnego uroku wówczas, gdy rozpozna się motyw, piosenkę czy postać, z którą maja one związek. (…) Te znakomita zabawę w teatr animują u Hemara Muzy, które albo wcielają się w różne postaci (jak Terpsychora), sterują rozwojem wypadków, albo podrzucają w razie potrzeby kwestie. Zaprezentowany przez Hemara typ teatru wymaga poczucia humoru po obu stronach rampy.”

Fragmenty programu