Przedstawienie wykorzystuje fragmenty dramatów Sarah Kane: odwołując do się greckiego mitu Fedry pokazuje grę ludzkich namiętności i zdrady, siłę pożądania, gniewu, ludzkiej małości i podłości. Bohaterowie wzięci z dramatu Sarah Kane są współcześni, a jednocześnie umieszczeni w jakiejś trudnej do określenia, umownej rzeczywistości. Królestwo rządzone przez Tezeusza to kraj duchowej pustki, alienacji, rozpadającego się, sztucznie utrzymywanego porządku. Kraj, który zamieszkują ludzie pogrążeni w rozpaczy i bezradni wobec potęgi własnych pragnień. Spektakl nie jest przeniesieniem scenicznym sztuki brytyjskiej dramatopisarki, lecz jej autorską interpretacją. Jest także swoistą dyskusją reżysera z poetyką „nowego brutalizmu” i z powierzchownym czytaniem Sary Kane poprzez niewiarygodne nagromadzenia zbrodni, gwałtów i okrucieństw. „Reżyser skraca dramat, „czyści z brudu”, wzbogaca o Eurypidesa, Szekspira, Herberta. Daje dystans do przedstawionych wydarzeń. Pierwsze słowa Fedry zapowiadają, że będziemy świadkami jej koszmarnego snu. To, co roztacza się przed oczyma widzów nie musi się zdarzyć.”
Ewa Podgajna, „Gazeta Wyborcza”