Zrealizowany na podstawie Witkacowskiego dramatu monodram, którego twórcy podjęli próbę zredefiniowania pojęć fundamentalnych dla świata sztuki konceptualnej. Efektem poszukiwań jest spójna kreacja „post-artysty” – kolekcjonera-konceptualisty, utożsamiającego artyzm z aktami skrajnego poświęcenia dla idei sensu largo. Niemal niezmieniony tekst oryginału w zderzeniu z bezlitosnymi realiami współczesnego świata na nowo wytrąca ze strefy komfortu, zmuszając do refleksji nad granicami artystycznego wyrazu.