Projekt narodził się podczas rezydencji Sopot Non Fiction we wrześniu 2014 roku. Nosił wtedy tytuł „Poznań: miasto otwarte” i był próbą stworzenia portretu Poznania, jego politycznych, biznesowych i kulturalnych elit. Na podstawie materiałów dokumentalnych autorzy próbowali przedstawić chór elit i mieszczan poklepujących się wzajemnie po plecach, który wytwarza język i sposób dyskusji betonujący miasto i jego społeczność.

W kolejnej fazie projektu zatytułowanego „Po co psuć i tak już złą atmosferę” głównym tematem stała się sprawa Wojciecha Kroloppa i jego chóru, która ma szansę stać się soczewką skupiającą nurtujące nas problemy. Wielopiętrowa zmowa milczenia, z jaką mieliśmy do czynienia w przypadku tej sprawy, związane z nią mechanizmy wyparcia, szukania wymówek, budowania pozornego spokoju w imię partykularnych interesów lub tak zwanych wyższych wartości są podstawą do pytań o kategorie winy i odpowiedzialności, o realne i symboliczne konsekwencje ukrywania niewygodnej prawdy, wreszcie o procesy stwarzające i podtrzymujące zamknięty system ochronny wokół jawnie czynionego zła.

Wydarzenia, na kanwie których oparty jest spektakl wydarzyły się w konkretnym miejscu i czasie. Czy jednak możemy mieć pewność, że gdzie indziej się nie powtórzą?

 

 

Aleksandra Jakubczak, reżyserka. Absolwentka wiedzy o teatrze Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Studium Przekładu Literackiego na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Obecnie studentka trzeciego roku reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie. Współpracowała z Lubuskim Teatrem w Zielonej Górze, Teatrem Na Woli w Warszawie oraz Teatrem Polskim w Bydgoszczy, gdzie w październiku 2013 roku zrealizowała spektakl dokumentalny „Zachem. Interwencja” (reż. Jakubczak/Wdowik).

Krzysztof Szekalski, aktor, dramatopisarz. Ukończył Wydział Aktorski PWST w Krakowie. W latach 2000–2006 aktor Teatru Dramatycznego w Warszawie. Grał w takich spektaklach, jak: „Prorok Ilia” Mikołaja Grabowskiego; „Wymazywanie” i „Mewa” w reżyserii Krystiana Lupy; „The show must go on” Jerome’a Bela. Jest także autorem sztuk teatralnych. Trzy z nich zostały zakwalifikowane do półfinałów Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Monodram jego autorstwa, „Samospalenie” (premiera w Warszawie w 2013 roku), został wyróżniony w konkursie Sztuka Monologu organizowanym przez Laboratorium Dramatu. Jest także laureatem XI Konkursu Poetyckiego im. Jana Kulki organizowanego przez Dom Środowisk Twórczych w Łomży.

Michał Wybieralski, redaktor naczelny „Gazety Stołecznej”, wcześniej dziennikarz i wydawca portalu Wyborcza.pl. Przez pięć lat pracował w „Gazecie Wyborczej Poznań”, zaś w latach 2004–2008 był dziennikarzem „Echa Miasta”. Aktywista miejski. Związkowiec.

Anna Kłos-Kleszczewska, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie (2006), aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Od 2010 roku związana na stałe z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Do tego czasu występowała w wielu polskich spektaklach, między innymi w „Sinobrodym” A. Tworusa, „Kapeluszu pełnym deszczu” K. Globisza, „Weselu” A. Augustynowicz. Wzięła udział w warsztacie reżyserskim „Monologi” pod kierunkiem K. Lupy (2008), w którym wyreżyserowała monolog „Jak Paulę poniosło” na podstawie „Amatorek” E. Jelinek. Zagrała w nim również tytułową rolę. W ramach Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego WARSZAWA CENTRALNA 2010: „Migracje” wzięła udział w wideoinstalacji Aernouta Mika „Communitas”. W Teatrze Łaźnia Nowa wystąpiła w przedstawieniu „Supernova. Rekonstrukcja”(premiera: 16 maja 2008 roku) w reż. M. Wierzchowskiego oraz w spektaklach M. Strzępki: „W imię Jakuba S.” (premiera: 8 grudnia 2011 roku) i w serialu teatralnym „Klątwa, odcinki z czasu beznadziei” (2014). Za rolę w tym ostatnim otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego BOSKA KOMEDIA 2014 „za wyjątkowy i inteligentny humor w odniesieniu do politycznego i demonicznego opętania, który sieje w nas niepokój”

Michał Czachor, w 2004 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie, gdzie również zadebiutował w Teatrze Starym (w spektaklu „Pieszo” w reż. Kazimierza Kuca). Przez następne lata związany był z teatrami w całej Polsce, między innymi z Teatrem Łaźnia Nowa (Kraków), Laboratorium Dramatu, TR, Teatrem Narodowym (Warszawa).
Od 2007 roku był etatowym aktorem Teatru Polskiego w Bydgoszczy, gdzie grał w spektaklach Mai Kleczewskiej, Pawła Łysaka, Wiktora Rubina, Jana Klaty, Michała Zadary, Pawła Wodzińskiego. Otrzymał kilka znaczących nagród teatralnych, w tym nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na XXXV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka polska” (2010) i nagrodę dla najlepszego aktora na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Boska Komedia (2012). Od stycznia 2015 roku jest w zespole Teatru Powszechnego.

Mateusz Łasowski, w 2007 roku ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od tego roku był też etatowym aktorem Teatru Polskiego im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy, gdzie debiutował rolą w „Przebudzeniu wiosny” w reżyserii Wiktora Rubina. Występował między innymi w spektaklach Pawła Łyska, Jana Klaty, Mai Kleczewskiej, Michała Zadary i Pawła Wodzińskiego. Za rolę Guślarza w przedstawieniu „Mickiewicz. Dziady. Performance” został uhonorowany wyróżnieniem na 38. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych, kilkukrotnie był również nagradzany na bydgoskim Festiwalu Prapremier. Regularnie występuje też w serialach telewizyjnych. Na scenie Teatru Powszechnego debiutował rolą w „Szczurach” w reżyserii Mai Kleczewskiej.

Sebastian Perdek, student V roku aktorstwa w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej we Wrocławiu. Debiutował w 2013 roku w  nominowanym do Złotej Palmy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes filmie krotkometrażowym „Olena” w reż. Elżbiety Benkowskiej. Jego pierwszą rolą teatralną była rola Laciego w „Moście nad doliną” w reż. Joanny Grabowieckiej w Teatrze Fredy w Gnieźnie w 2014 roku.Od 2015 roku aktor związany jest z Teatrem Ochoty w Warszawie, gdzie zagrał w „33 powieściach, które każdy powinien znać” w reż. Igora Gorzkowskiego. Współpracował również z Pawłem Passinim przy „Brytanie Brysiu” w warszawskim Instytucie Teatralnym.