„Pokój przesłuchań ze sztuki jest metaforycznym czyśćcem artystów każdej epoki. Nikt nikogo tutaj nie bije ani nie strzela w tył głowy. Biją na innym piętrze. Tutaj przesłuchiwanych myje się, strzyże, goli i obcina paznokcie. Czystych , wymytych i pozbawionych zmysłów wysyła z powrotem społeczeństwu, aby po roku znowu wezwać na zabieg, po którym większość przestaje być artystami. (…) Ta wizja świata, w którym artyści są jak trędowaci, a sztuka jest chorobą, z której wyleczyć może tylko higiena znalazła w teatrze sugestywny wyraz. Przedstawienie, które reżyserował sam autor, jest perfekcyjnym widowiskiem z ekspresjonistycznym światłem i bogatą warstwą muzyczno dźwiękową.”

(Roman Pawłowski, „Gazeta Wyborcza”)

Sam autor i reżyser spektaklu powiedział w jednym z wywiadów przed premierą spektaklu: „Najważniejszy jest problem relacji miedzy tym, co dobre i złe. Najważniejsze jest pytanie: czy, żeby żyć, tworzyć, być można bezkarnie dotknąć mroku, ciemności, zła.”
Ingmar Villqist to tajemnicza postać, absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego, historyk sztuki, wykładowca akademicki, dramatopisarz i reżyser. Sztuki Villqista są wystawiane w kilku miastach w Polsce, popularność przyniosła mu „Noc Helvera”. „Entartete Kunst” to spektakl napisany na zamówienie Teatru Polskiego w Poznaniu i zrealizowany z niesamowita pieczołowitością. Sytuacja wyjściowa, wskazująca na wystawę otwartą w 1937 roku w Monachium, a pokazującą „Sztukę zwyrodniałą” (Entartete Kunst), wynaturzoną według nazistowskich mocodawców nowego systemu jest tylko pretekstem.