Pośród uczuć, które nawiedzały mnie w dniach po tsunami i katastrofie w Fukushimie w 2011 roku, nie było jedynie smutku, niepokoju i strachu – pojawiała się także nadzieja.

Byłem pewien, że tak bezprecedensowe wydarzenia staną się sygnałem dla nas, byśmy podnieśli się jako społeczeństwo i wprowadzili zmiany, które inaczej nie byłyby możliwe. Tak się wtedy czułem.

Chciałem sportretować związek między żywymi a duszami tych, którzy odeszli w chwili nadziei na przyszłość. Żywoty tych, którzy umarli, zakończyły już swój cykl, oni znaleźli już stabilizację. My, żywi, zazdrościmy im. Cierpimy; chcemy opuścić to miejsce, wciąż starając się zapomnieć.

 

Toshiki Okada

Twórca nowej, wyjątkowej formy teatralnej oraz najważniejsza postać współczesnej sceny Japonii. Nie ma innego artysty, któremu tak doskonale udałoby się zrównać języki ciała, obrazu i dźwięku oraz zmaterializować czas. Jego spektakle, zawsze polityczne (Okada jest jednym z twórców analizujących zmiany społeczne w Japonii po Fukishimie), wyznaczają absolutnie unikatowy, nowy język teatralny.

W odpowiedzi na wielkie trzęsienie ziemi, które dotknęło wschodnią Japonię w 2011 roku, dramatopisarz i reżyser Toshiki Okada zaczął zastanawiać się nad zasadnością fikcji w teatrze. W rezultacie powstały dwa spektakle: „Current Location” (2012) i „Ground and Floor” (2013) – alegoryczne obrazy napięcia i izolacji, pojawiających się w japońskim społeczeństwie po kataklizmie.

„Time’s Journey Through a Room”, spektakl, który po raz kolejny podejmuje temat społeczeństwa po katastrofie, jest niezwykle drobiazgową analizą tych psychologicznych konfliktów i arbitralnych emocji, które poprzedzają społeczne wyobcowanie jednostki. Wychodząc od tych obserwacji, Okada stworzył całkowicie nowy język teatralny.

Uczucia, które zgromadziły się w Japończykach po kataklizmie, to nie tylko żałoba i niepokój; pośród nich przebłyskiwała także nadzieja na to, że „coś się poprawi”. Ci, którzy wciąż żyją, dziś, kiedy nie można już mieć nadziei, są dręczeni przez ducha człowieka, który zmarł w czasie, gdy w przyszłość jeszcze rysowała się jasno. Chcą zatkać sobie uszy i uciec. Tekst Okady i choreografia aktorów wchodzą w wielowarstwową relację z przestrzenią i dźwiękiem, zaprojektowane przez Tsuyoshi Hisakado.

chelfitsch

chelfitsch Theater Company powstała w 1997 roku z inicjatywy Toshikiego Okady, autora scenariuszy i reżysera wszystkich spektakli zespołu. Nazwa to celowe zniekształcenie angielskiego słowa „selfish” („samolubny, egoistyczny”).

Zespół chelfitsch Theater Company rozpoczynał swoją praktykę od badań nad współczesnym językiem potocznym, charakterystycznym dla kultury młodzieżowej, jak w spektaklu „Surprised by Their Hopes” (premiera – marzec 2001). „Five Days in March” (premiera w 2004, spektakl otrzymał prestiżową nagrodę Kunio Kishida Award za najlepszy tekst dramatyczny) i „Mansion” (2002) przyniosły zwrot w kierunku choreografii zaczerpniętej z codziennych gestów i połączonej z tekstem. Międzynarodowy debiut zespołu miał miejsce w roku 2007, kiedy „Five Days in March” znalazł się w programie Kunsten Festival des Arts w Brukseli. Rok później, na zamówienie Kunsten Festival des Arts, Weiner Festwochen (Wiedeń) i Fesitval d’Automne (Paryż) powstał „Freetime”. Prace cheltfisch spotykały się z entuzjastycznym odbiorem na festiwalach w Europie, Ameryce Południowej i Azji – m.in. w Brukseli, Paryżu, Cardiffie, Salzburgu i Singapurze. W 2011, „Hot Pepper, Air Conditioner, and the Farewell Speech” otrzymał nagrodę krytyków od Association québécoise des critiques de théâtre za sezon 2010-2011. Zespół wciąż pracuje nad swoim językiem, opartym na relacji między tekstem i ciałem. Od czasu „Current Location” (2012), zespół bada obszary fikcji. Ostatnie prace to „Ground and Floor” powstała na zamówienie KUNSTENFESTIVALDESRARTS2013 w maju 2013 oraz „Super Premium Soft Double Vanilla Rich”, zamówiona przez Theater der Welt 2014 w maju 2014.

Inspicjent
Koro Suzuki

Reżyser dźwięku
Norimasa Ushikawa

Główny oświetleniowiec
Tomomi Ohira (ASG)

Kostiumy
Kyoko Fujitani (FAIFAI)

Tłumaczenie na angielski
Aya Ogawa

Drugi reżyser
Yuto Yanagi

Fotosy
Masumi Kawamura

Produkcja
Akane Nakamura, Tamiko Ouki (precog)

Asystent produkcji
Mai Hyodo (precog)

Koordynator produkcji
Chizuru Matsumoto

Produkcja
chelfitsch

Współprodukcja
precog

Koprodukcja
Kyoto Experiment / ROHM Theatre Kyoto, Kunstenfestivaldesarts, Festival d’Automne à Paris, Künstlerhaus Mousonturm Frankfurt, FFT Düsseldorf, La Bâtie – Festival de Genève, HAU Hebbel am Ufer, SPRING Performing Arts Festival Utrecht

Wsparcie
Agency for Cultural Affairs Rządu Japonii w ramach grantu w roku rozliczeniowym 2016

Przy współpracy z
Nishi-Sugamo Arts Factory, Suitengu Pit
Kyoto Art Center Artist in Studio Program