G. Agamben ” Co zostaje z Auschwitz”
„Spoza niemocy Boga wyziera niemoc ludzi powtarzających swe „nigdy więcej” wtedy, gdy jest już jasne, że właśnie to, co nie powinno się już nigdy więcej wydarzyć, dzieje się obecnie wszędzie.”

Wiliam Szekspir
Sonet CXVI „Love’s not Time fool…”
„Miłości nie odmienią chwile, dni, miesiące:
Ona trwa – i trwać będzie po sam kraj zagłady.” – tłum. S. Barańczak

„Tworki – postscriptum” to wydarzenie teatralne u zbiegu literatury i życiowych koincydencji, incydentalnych, tajemniczych spotkań i szczęśliwych zbiegów okoliczności. Niemal każda teatralna rzecz ociera się z jednej strony o uparcie realizowany ścisły plan, z drugiej o ożywiające go czynniki nieprzewidywalne. „Tworki…” zaczęły powstawać od chwili przypadkowego spotkania w 2005 roku autora powieści Marka Bieńczyka z autorem adaptacji i zbudowały wąski, na potrzeby jednej książki konstruowany most między literaturą, a teatrem. Założeniem tego pomysłu było przekonanie, że praktyka tworzenia jest w sztuce najciekawszym planem rozmowy pomiędzy przedstawicielami różnych jej dziedzin. Rozpędu sprawa wystawienia powieści nabrała w 2012 roku dzięki stypendium Narodowego Centrum Kultury Młoda Polska przeznaczonego na opracowanie adaptacji i pracę z aktorami, a świt wydarzenie zastał 17.VI. 2013 roku w Fundacji CultureShock w Warszawie w obecności autora powieści i zaproszonych gości.

Wydarzenie powstałe na podstawie powieści Marka Bieńczyka aspiruje jedynie do bytu scenicznego. Nie jest ani gotowym przedstawieniem, ani happeningiem, ani też próbą teatralną. Zawiera elementy tych zdarzeń, lecz jest propozycją odrębną. Podstawą tej propozycji jest adaptacja powieści – scenariusz teatralny. Zespół realizatorów składa się z zawodowych aktorów.

Uzasadnieniem tego teatralnego wydarzenia jest dla mnie możliwość prowadzenia dialogu z Autorem, aby poprzez język, jakim posługuje się autor Tworek spróbować dotrzeć do istoty międzyludzkiego teatru zapisanego w powieści. Autora uosabiają obecne na scenie, w rękach aktorów teksty sztuki, aktorzy pozostają w sytuacji otwartej, mają możliwość nieustannego konfrontowania się ze scenariuszem.
Tematem – powracający na deski teatrów motyw utopii. Autor powieści – zdobywca Paszportu Polityki w roku 1999 i nagrody literackiej NIKE 2012 cofa czas do lat czterdziestych, wycinek historii między Powstaniem w Gettcie, a Powstaniem Warszawskim wrzuca miłosiernie swoich bohaterów w sielankę szpitala umysłowo upośledzonych. Wojenna agresja sięga za szpitalny mur, do tworkowych ogrodów, do serc i umysłów, i zbiera plon.
Tematem – poczucie straty będące doznaniem granicznym, oddzielającym nas, którzy idziemy z najbliższymi, którzy odeszli.
Tematem – wojna i konfrontacja młodych z historią. Skąd płynie źródło konieczności i nieustającej potrzeby spoglądania wstecz? Na ile możemy odnaleźć się i przejrzeć w historii? Interpretując historię konstytuujemy teraźniejszość – dlatego też studiujemy uważnie źródła i wciąż powracamy do tekstu.
Tematem – miłość.