Ośrodek Praktyk Teatralnych Gardzienice  – „Żywot protopopa Awwakuma” i „Carmina Burana”

Widz „Camina Burana” najlepiej chyba zrobi, jeśli wniknie w ten spektakl tak, jakby wchodził do „ogrodu rozkoszy ziemskich”, podda się strumieniowi dźwięków i obrazów, teatralnej poezji. Niech mu zaszumi w głowie. Jak tęgie wino, od którego zaczęła się piękna i tragiczna historia Tristana i Izoldy, i króla Marka – Leszek Kolankiewicz „Dialog”

– W doktrynie teatru gardzienickiego krytyka cywilizacji zajmuje miejsce główne. Ale rozwija się ona w coś na kształt duchowej ekologii. Staniewskiemu i jego aktorom nie podoba się zona, w której przebywamy. Ale nie chcą nas namówić na jeszcze jeden grymas niechęci, tylko na odkrycie źródeł życia, które nie zostały całkiem zatrute – Małgorzata Dziewulska „Teatr”

– Wkrótce przestrzeń wypełnia się wirującymi ludźmi, jakby atletyzm przemieniał się w rytmiczne szaleństwo. W efekcie byliśmy świadkami jakiegoś starożytnego – odwiecznego – rytuału – Mel Gussow „The New York Times”