Film rozpoczyna się, gdy tytułowa bohaterka ma 15 lat. Jest w liceum i przeżywa pierwsze zauroczenie, pierwszy seks i oczywiście pierwsze miłosne rozczarowanie. Jedna rzecz nie ulega dla niej wątpliwości: dziewczyny chodzą z chłopakami. Jej życie zmienia się jednak na zawsze, gdy pewnego razu spotyka Emmę, młodą dziewczynę, która ma niebieskie włosy. Dzięki niej Adela odkryje swoje pragnienia i przede wszystkim odkryje w sobie prawdziwą kobiecość. Na oczach widzów Adela dojrzewa, poszukuje swojej życiowej drogi, gubi ją i znowu odnajduje.

Odkryciem filmu są aktorki. Adele Exarchopoulos i Lea Seydoux, których naturalność na ekranie stanowi wielką wartość i przesądza o sukcesie filmu. Piękna jest też sama opowieść o dwóch kochankach i ich przeznaczeniu, o niedopasowaniu, o namiętności i o tym, jak ta nieubłaganie wygasa – niespiesznie i z czułością.

Film otrzymał Złotą Palmę w Cannes. Paweł T. Felis pisał w „Gazecie Wyborczej”: „…to najbardziej świeży, bezpretensjonalny, a zarazem hipnotyczny film tegorocznego festiwalu. (…) to w pewnym sensie manifest bezpretensjonalnej młodości, z całym jej emocjonalnym i erotycznym rozgorączkowaniem, z jej nienasyceniem i niecierpliwością. (…) Kechiche idzie tropem już znanym: jego film ma przecież coś z ducha „Do utraty tchu”, a jednocześnie z pamiętnych „Dzieciaków”. Czyli prostotę, bezpretensjonalność, a zarazem zdolność niezwykłego przyglądania się młodym ludziom w ich własnym czasie.”