Przedstawienie oparte na białoruskiej baśni i białoruskich wierzeniach jest poetycką wersją ludowych przypowieści i wyobrażeń. Składa się z czterech niezależnych epizodów, które połączone są wspólną poetykę obrazowania i wewnętrznym przekonaniem, że istnieje coś, co nadaje naszemu życiu właściwy wymiar. Pierwszy epizod to opowieść o leśnych duchach, które przedstawiają historie straconej miłości. To opowieść o człowieku, który stracił drogę swojego życia, nie rozpoznał swego przeznaczenia. Dopiero leśne duchy pokazują mu właściwy kształt jego życia i sens jego losu. Drugi epizod to historia skarbu, który ma otworzyć drogę do nowego, szczęśliwego życia. Bohater daremnie próbuje odnaleźć ten skarb, miejsce jest przeklęte, otaczają go duchy… Epizod trzeci to historia ludzi ze spalonej wioski, stali się żebrakami i ponieśli swój ból w świat. Pozostało tylko pytanie dlaczego spotkał ich ten los, kto zesłał ogień czy to fatalny zbieg okoliczności czy Los? Czwarta historia to zabawa pijanych, próba przypomnienia sobie melodii młodości, miłości przerwana nagłym wtargnięciem bolesnej rzeczywistości.. Ten spektakl to słowa narodowego poety białoruskiego będące proroctwem na przyszłość dla młodego pokolenia.