Lekkość zabawy posiadały przedstawienia zespołu Daska z Chorwacji. „Czekając na chleb” charakteryzowało się poetyką dziecięcej, naiwnej wyobraźni. Aby pokazać konia, wystarczył długi kij, księżniczką stawał się ten, komu założono wyciętą z papieru sukienkę.
Aktorzy, jak dawni wędrowni komedianci, wciągali widzów do uczestniczenia w spektaklu, wybierając wśród nich ludzi do odgrywania różnych ról. (Renata Derejczyk „Gazeta Krakowska”)

„Czekając na chleb”, mające w tytule dalekie echo Becketta, jest inspirowane na tyle samo rozpaczliwością Godota, co naiwnością dziecięcych bajek. (Lyn Gardner)