Zuzanna Ginczanka (właśc. Zuzanna Polina Gincburg) była piękna, utalentowana i podziwiana. Nazywana „Tuwimem w spódnicy” czy „Gwiazdą Syjonu”. Żydówka, Rosjanka, Cyganka czy jednak Polka? Chciała być Polką i do tej wyśnionej, wymarzonej Polski przez całe życie ją ciągnęło. Do języka, ludzi, książek i miejsc.

Jako poetka nie miała łatwo. Mężczyźni widzieli w niej trofeum, ciało, dziewczynę, z którą warto się pokazać, ale niekoniecznie dyskutować. Publikowała w „Wiadomościach Literackich” i „Skamandrze”, współpracowała ze „Szpilkami”. Spotykała się ze skamandrytami i z Witoldem Gombrowiczem.

Ostatni rok życia spędziła, ukrywając się w Krakowie. Prawie nie wychodziła z mieszkania, jej „ormiańskie papiery” wydawały się zbyt słabe. Mimo to pod koniec wojny została aresztowana przez Gestapo. Zginęła w wieku 27 lat. Ile wierszy napisanych w kryjówce i tych, które były tylko w głowie, przepadło bezpowrotnie?

Spektakl bierze udział w 27. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Po spektaklu spotkanie z reżyserką, Anną Gryszkówną i odtwórczynią głównej roli, Agnieszką Przepiórską. Prowadzenie: Jacek Wakar / Klub Festiwalowy / wstęp wolny

—

Anna Gryszkówna – aktorka, reżyserka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, tam studiowała także na Wydziale Reżyserii. Jako aktorka współpracowała z teatrami warszawskimi: Nowym Praga, Studiem Buffo, Starą ProchOFFnią, Laboratorium Dramatu, Teatrem na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, Teatrem Dramatycznym, a także z Teatrem Polskiego Radia i Teatrem Telewizji Polskiej, od 2004 w zespole Teatru Narodowego.

Wyreżyserowała m.in. Poskromienie złośnicy (Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie), Mężczyznę (Teatr Dramatyczny w Warszawie), Reset (Teatr Wybrzeże w Gdańsku) oraz Kilka scen z życia według Płatonowa (Teatr Dramatyczny w Warszawie), Ginczanka. Przepis na prostotę życia. Za reżyserię Poskromienia złośnicy w tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego otrzymała indywidualne wyróżnienie 25. edycji Konkursu Złotego Yoricka w Gdańsku.

Prasa:

„Ważąc odpowiednio proporcje, udało się twórcom monodramu Ginczanka. Sposób na prostotę życia stworzyć artystyczne wyobrażenie o poetce. A wszystko to na podstawie faktów z jej życia, fragmentów wierszy i mocno osadzone w kontekstach – historycznym oraz współczesnym”.

Lidia Raś, e-teatr.pl

„Gryszkówna umiejętnie balansuje między suchym konkretem przywoływanych w opowieści faktów, językowym rozpasaniem tekstów poetyckich Ginczanki i własną sceniczną poetyką, nieoczywistą, kryjącą się w drobnych gestach, trudną do uchwycenia. Nie ma w krakowskim monodramie przestrzeni dla nabudowania świata – starcza opisujące go słowo […]. Wszystkie emocje, wszystkie odcienie opowieści mieszczą się już w słowie”.

Adam Karol Drozdowski, „Przekrój”

„Agnieszka Przepiórska jest w roli Ginczanki żywiołowa i bardzo przekonująca, znakomicie też interpretuje jej wiersze”.

Justyna Sobolewska, „Polityka”