Spektakl ten jest przedsięwzięciem młodym, oryginalnym i dobrze ocenionym. Młodzi ludzie aktorzy Teatru Dramatycznego w Warszawie pod opieką artystyczną Piotra Cieślaka zaadaptowali dla potrzeb sceny jedno z opowiadań z tomu „Bakakaj” a mianowicie „Pamiętnik Stefana Czarnieckiego”. Piotr Gruszczyński pisze:„ Z niewinnego, małego opowiadania wybucha wielki dramat. Aktorzy w Dramatycznym potraktowali go z lekkością i dowcipem, pozwalając każdemu z widzów zauważyć tyle, ile chce” Przedstawienie opowiada historię Stefana Czarnieckiego obserwujemy jego „edukację rodzinną, szkolną i narodowo – katolicką” podczas kiedy wewnętrzną sprzecznością, jaka tkwi w Bohaterze jest jego żydowsko polskie pochodzenie. Temat Żydów nie pojawia się w dramaturgii Gombrowicza, ale wiele miejsca zajmuje w jego „Dziennikach” i we współczesnym świecie również. Gombrowicz zauważył, że „świat żydowski wszczepiony głęboko w świat polski ma niezwykłe rozsadzające znaczenie – i że to jedna z największych szans naszych na wypracowanie nowego gatunku Polaka o formie nowoczesnej, zdolnej sprostać teraźniejszości” Dalej Gombrowicz stwierdza „Żydzi byli tym, co nas łączyło z najgłębszą, najtrudniejszą problematyką świata”