Jest to najstarszy profesjonalny teatr na Łotwie, pierwszy sezon otworzył w 18883 roku. Od początku kształt teatru wyznaczał z jednej strony krąg najlepszej rosyjskiej i światowej dramaturgii, a z drugiej poszukiwania teatralne spod znaku Konstantego Stanisławskiego. Później pracował jeszcze na scenie teatru ryskiego A. Tairow i Michaił Czechow.
„Taniec śmierci” zebrał dużo dobrych recenzji, szczególnie wysoko oceniana jest Lilita Ozolina w roli Alicji, która stworzyła naprawdę tragiczny charakter, pokazując jak nienawiść potrafi zniszczyć duszę, zrodzić egoizm. Jedynie iskra miłości gdzieś się tli.

…to bynajmniej nie naturalistyczne. „Życie to śmierć, niepohamowany pęd ku śmierci” – mówi aktor. „Życie i śmierć są nieodłączne, jak miłość i nienawiść” – powtarza teatr, dając myślom Strindberrga filozoficzne, poetyckie objaśnienie.

To ekspresywne, wizualnie i emocjonalnie wyważone przedstawienie zabiera nas ze zwykłych „pastwisk” łotewskiego teatru, codziennego realizmu czy nudnych intelektualnych rozważań. W przestrzeni teatralnej czuć czyste górskie powietrze.