„Hulajgęba” chce opowiadać o współczesnej degradacji człowieka. Śmigasiewicz przygotował swoją adaptacje na podstawie „Ferdydurke”, wzbogacając ją przemyśleniami Gombrowicza z Dzienników. Bohater z „Fedydurke” i z „Dzienników” – człowiek trzydziestoletni, pisarz, zostaje „przeniesiony” do szkoły i umieszczony w klasie siedemnastoletnich uczniów. „Nikt nie zauważa jego dorosłości – Józio jako uczeń uczestniczy w funkcjonowaniu szkolnej machiny. Mieszka na pensji u nowoczesnych państwa Młodziaków, gdzie jest świadkiem maniery „nowoczesności” i mody na postęp w mieszczańskiej rodzinie. Pozór miesza się tu z kłamstwem. Umęczony tym środowiskiem Józio ucieka wraz ze swoim kolegą Miętusem na wieś, „do parobka” – z nadzieją, że tu znajdzie szczerość i naturalność istnienia, prawdziwego człowieka. Niestety wieś także jest sferą zafałszowaną, nawet miłość Józia i Zosi „ze dworu” powiela typowy schemat. A zatem akcja rozgrywa się niejako w trzech scenach: szkoła, rodzina mieszczańska i wieś. Nigdzie w nich nie ma miejsca na prawdziwego człowieka